Basispsycholoog

Het verhaal van Daisy Engels

"Zodra ik door de tunnel richting Terneuzen rijdt, voel ik dat ik ‘thuiskom’."

Na haar terugkomst realiseert Daisy zich des te meer dat ze zichzelf in Tilburg toch meer een individu voelde, die opging in de grote massa. “Het gemeenschapsgevoel in Zeeland is groter. Mijn mede-Zeeuwen ervaar ik niet als stug, wèl nuchter. Echt onder het motto: ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg!” Zodra Daisy, die in Zeeuws-Vlaanderen woont, door de tunnel richting Terneuzen rijdt, voelt zij dat ze ‘thuiskomt’. De links en rechts naast de weg gelegen landerijen met koeien zijn voor haar een als een visuele weergave van de rust, nuchterheid en het gemeenschapsgevoel dat ze zo waardeert.

“Ik studeerde in Tilburg en had daar goed kunnen blijven. Daar had ik het ook goed naar mijn zin. Het feit dat alle net-afgestudeerden het liefst rondom Tilburg een baan probeerden te vinden, maakte het er niet eenvoudiger op. Het was mijn moeder die mij tipte op een vacature in Zeeland en ik dacht; waarom ook niet? Achteraf gezien een hele goede beslissing!”

Liever op zoek naar drukte

“Het grote voordeel van deze regio is dat je makkelijker de drukte kunt opzoeken, dan dat je hem in de Randstad kunt ontwijken. Heb ik behoefte aan een beetje reuring, dan ga ik naar Antwerpen of Gent. Liever zoek ik de drukte op dan dat ik de rust moet opzoeken.” In Zeeland leer je te genieten van de dingen die er zijn. “Voor mij neemt het ook een stukje keuzestress weg. Ik doe het met wat er is en dat is echt meer dan genoeg. Ik heb niet het gevoel dat ik iets zou missen.”

“Ik spreek graag af met familie en vrienden. Ik denk dat ik in de Randstad, door een groot aanbod aan activiteiten, eerder geneigd zou zijn om er op uit te gaan. Hier ben ik juist een avondwandeling langs de kreek of een wijntje in de tuin bij een vuurtje zo gaan waarderen. In deze tijd nog voordeliger ook!”

Verschil ten aanzien van de Randstad

Er zijn, ook op werkgebied, verschillen aan te merken. Net als in de rest van Nederland hebben we ook hier te maken met een tekort aan GZ-psychologen. Voor mij en Fabienne heeft dat als gevolg dat ik word begeleid door een supervisor uit Maastricht. Dat vraagt een andere manier van werken, meer zelfstandigheid. Hierdoor heb ik automatisch ook meer verantwoordelijkheid. Ik vind dat fijn. Die kans had ik wellicht in de Randstad niet gehad.” Om het tekort op te lossen wordt er op dit moment onderzocht, door samenwerking te zoeken met andere organisaties, waar mogelijke oplossingen liggen. “We zullen hierin samen moeten optrekken, alleen dan kom je verder.”

“Het fijne aan Zeeland vind ik het ‘ons kent ons’-gevoel. De samenhorigheid en de mogelijkheid aan zee om tot rust te kunnen komen. Nee, ik zit hier prima!”.